Χτες ήταν η πρώτη ημέρα του αναλογίου των Χριστουγεννιάτικων Διηγημάτων, που έγραφα στο προηγούμενο post. Η φιλία μου με τον Δημήτρη δεν μου επιτρέπει να εκφέρω δημόσια γνώμη για το θέαμα, μπορώ όμως να σας μεταφέρω την ατμόσφαιρα της παράστασης, μαζί με ελάχιστες φωτογραφίες από το Κατάλυμα της Γλώσσας της Ισπανίας.
Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βγάλω κάτι ολοκληρωμένο, γιατί είχε σκοτεινιάσει αρκετά και ο φωτισμός ήταν ιδιαίτερα ατμοσφαιρικός για να βοηθήσει την φωτογράφιση. Μπόρεσα όμως και μπήκα επιτέλους σε ένα κτίριο της οδού των Ιπποτών! Όπως είναι αναμενόμενο ήταν όλο πέτρινο και εξαιρετικά ψηλοτάβανο. Κρυφοκοιτούσα από το παραθυράκι τους γείτονες. Απέναντι, στο ισόγειο η κυρία έφτιαχνε κουλουράκια ή κουραμπιέδες στην κουζίνα της και ο πρώτος όροφος συνεχιζόταν και πάνω από τον δρόμο. Είχαν στολίσει το χριστουγεννιάτικο δέντρο τους πάνω από την οδό των Ιπποτών…
Την επόμενη φορά, που ελπίζω να υπάρξει, ελπίζω να φανώ και πιο τυχερή με τη φωτογράφιση.
Προς το παρόν, μπορείτε να δείτε εδώ λίγες φωτογραφίες από το Αναλόγιο, το οποίο παίζεται και σήμερα,
Κυριακή 18 Δεκεμβρίου, στις 19:00! Απαραίτητη σημείωση: όλοι όσοι έφευγαν εχθές, μου εύχονταν με χαμόγελο Καλά Χριστούγεννα. Νομίζω ότι πέτυχε αυτό το «μαλάκωμα της ψυχής»…
Mairi
/ 18 Δεκεμβρίου, 2011Θυμάσαι, Μάρθα, τον «Έρωτα στα Χιόνια» που τον διάβαζα στο youtube η Σαπφώ Νοταρά; Για μένα, αυτό είναι ο Παπαδιαμάντης: κάτι τραχύ που σου μαλακώνει την ψυχή. Σαν τη ζωή :))))
theatereality
/ 19 Δεκεμβρίου, 2011http://www.youtube.com/watch?v=YCLwYbKFRWU Αυτό εννοείς, ε; Enjoy!